اثربخشی آموزش مهارتهای ابراز وجود بر میزان سازگاری اجتماعی و سطح پرخاشگری دانش آموزان دختر سوم راهنمایی

هدف از این پژوهش بررسی اثر بخشی آموزش ابراز وجود بر کاهش سطح پرخاشگری و میزان سازگاری اجتماعی دانش آموزان دختر سوم راهنمایی بود که به صورت آزمایشی با روش پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل و آزمایش و گمارش تصادفی صورت گرفت. ابتدا از بین 68 دانش آموز پایه سوم مدرسه شبانه روزی منطقه دشمن زیاری استان فارس نمونه ای به حجم 30 نفر به صورت تصادفی انتخاب شد وسپس به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر با میانگین سنی 19/14) و کنترل (15 نفر با میانگین سنی 09/14)قرارگرفتند. دو ابزارمورد استفاده در پیش آزمون و پس آزمون شامل پرسشنامه پرخاشگری وپرسشنامه سازگاری اجتماعی کالیفرنیا بود. پس از اجرای پیش آزمون گروه آزمایش 10 جلسه یک ساعته در طی 4 هفته تحت آموزش مهارتهای ابراز وجود قرار گرفتند .بعد از اجرای پس آزمون ها داده ها توسط برنامه17 spss تجزیه و تحلیل شد.نتایج تحلیل کواریانس حاکی تفاوت معناداری بین میزان سازگاری اجتماعی و پرخاشگری گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل پس از آموزش ابراز وجود بود. تحلیل کواریانس چند متغیره در ابعاد پرخاشگری و سازگاری اجتماعی نشان داد که میزان خشم ،پرخاشگری بدنی و کلامی گروه آزمایش به طور معنادار کاهش یافته بود و در ابعاد قالب اجتماعی ،روابط اجتماعی،خانوادگی و آموزشی و کم بودن گرایش ضد اجتماعی نمرات گروه آزمایش به طورمعناداری نسبت به گروه کنترل افزایش یافت .تنها در بعد مهارت اجتماعی تفاوت معناداری یافت نشد. این پژوهش نشان می دهد که آموزش مهارت ابراز وجود می تواند سبب کاهش پرخاشگری و افزایش میزان سازگاری دانش آموزان نوجوانان گردد.